Wat moet je met een therapeut?

Lang geleden zei een vriendin tegen mij “Wat moet ik met een therapeut? Ik moet het toch allemaal zelf doen.” Dat raakte mij wel – ik als therapeut had geen nut volgens haar. Ik heb het toen naast me neer gelegd. Vandaag tijdens mijn wandeling door de sneeuw moest ik er opeens weer aan denken.

Het klopt dat je de verandering die je beoogt als je naar een therapeut gaat zelf moet doormaken. Waarom heeft het dan toch zin om dat niet alleen te doen? De wandeling door de sneeuw vanmorgen gaf mij een deel van het antwoord: je hebt steun aan een therapeut. Zoals ik steun heb aan een fiets op een glibberig pad, steun heb aan iemand die ik een arm geef in de sneeuw. Als je de weg samen aflegt, val je minder snel, en als je uitglijdt, dan heb je iemand om je aan vast te grijpen, zodat je niet echt onderuit gaat.

Dat vraagt wel wat van jou. Het vraagt vertrouwen. Het vraagt overgave in de zin dat je durft te leunen op de ander. Niet dat je met je ogen dicht moet gaan lopen – dan mis je al het moois onderweg. Wel dat je vol vertrouwen samen op weg gaat.

Natuurlijk zijn er meer voordelen aan het in de arm nemen van een therapeut in een veranderings- (of acceptatie-) traject. De therapeut heeft vaker met dit bijltje gehakt; weet de weg en kent de obstakels, Niet dat je alle obstakels moet vermijden, soms moet je er juist doorheen. Om te groeien en sterker te worden. Ook dan is een steunpilaar waardevol.

Juist vanwege het vertrouwen dat je moet hebben in je therapeut vraag ik je altijd eerst te komen kennismaken. Zodat je kan voelen: wil ik met deze therapeut op weg gaan? Dus voel je vrij om een vrijblijvende kennismaking met me af te spreken, dan kunnen we samen kijken (en voelen) of ik iets voor jou kan betekenen.

Waarde !

De laatste tijd denk ik na over wat waarde is.

Waar bestaat waarde uit?

Wanneer is een mens iets waard?

Wat heeft waarde?

Dan is er natuurlijk ook de vraag: is mijn waarde ook in geld uit te drukken? Want laten we wel wezen: ik heb ook materiële wensen, voor mijzelf, voor mijn gezin, voor mijn praktijk.

Wil je mijn hele, persoonlijke, denkproces hierover lezen, stuur me dan een email; dan stuur ik het je toe. Waar ik op uit kwam, is dit…

Wat voor mij op dit moment het meeste waarde heeft is tijd… tijd voor mezelf. Daarom heb ik besloten dat de tijd die ik niet aan mezelf besteed, maar aan de cliënten in mijn praktijk meer moet opleveren dan dat het nu doet. Ik ga sinds het begin van mijn praktijk voor het eerst de tarieven verhogen. Gelukkig heb ik wel een leuk aanbod voor jou:

Tot en met de zomervakantie betaal je het oude tarief. Als je nog voor het einde van de zomervakantie start reken ik je gedurende het hele therapie-proces het oude tarief. Vanaf 22 augustus 2016 gaan voor nieuwe cliënten de nieuwe tarieven in, om lief te zijn voor mezelf.

Gedurfde keuze!

Kerst

Al een aantal jaar zeggen mijn man en ik tegen elkaar dat we met de kerst thuis willen blijven met ons gezin. Maar steeds kwam het er niet van. Want het was toch wel fijn om familie te zien (en dat is het ook!). Want we konden mijn moeder toch niet alleen laten zitten met kerst. Want zo vaak gaan we nou ook weer niet naar mijn schoonouders.

Dit jaar hebben we het eindelijk gedurfd en gedaan: “lieve familie wij doen dit jaar niet mee met de kerst-carousel. Wij zijn thuis met ons gezin. Wij hebben de rust en tijd aan onszelf nodig.” Dat was best spannend om te zeggen, want daar komt natuurlijk reactie op. Zelfs van binnen voelde ik reactie: oei, missen we niet iets? Het is wel jammer om niet bij de familie-momenten te zijn….

Feest

Onze ‘feestmaand’ begint al in november met familie verjaardagen. In december is onze jongste ook nog jarig. Dit jaar werd hij 4, wat met afscheid en wennen op de kleuterschool gepaard ging. Dat voelde als drukker dan anders en dat was het ook. Daar kwam ook nog eens ziekte van hem en van mij bij. Dat laatste was onverwacht, maar ook zonder dat had ik al aangevoeld dat we niet te veel verplichtingen moesten hebben aan het einde van het jaar.

Vakantie

Nu is het kerstvakantie. We slapen uit. We kijken lekker lang tv of spelen computerspelletjes tot de lunch. We knutselen sneeuwvlokken voor de lol. We hoeven niets en mogen (bijna) alles. Wat een ontspanning geeft dat! Vanuit die ontspanning kiezen we om zomaar door de weeks op bezoek te gaan bij mijn broer en zijn gezin. Vanuit die ontspanning kies ik ervoor tiramisu te maken voor eerste kerstdag. Vanuit die ontspanning gaan we gevieren een oliebol eten in het dorp.

Scheppen

Als ik beeldend aan de slag wil, heb ik vaak ook die ontspanning nodig. Tijd en ruimte om te mogen scheppen. Geen druk. Niet moeten maar mogen. Dat is een fijne staat van zijn om vanuit te werken. Als een client bij mij beeldend komt werken, is de tijd van de sessie natuurlijk beperkt, dus de tijdsdruk is er dan wel. Het kan voelen dat “het” moet gebeuren in die 1,5 uur. Het mooie is dat na het onwennig of gespannen opstarten, je ook in een beperkte tijd in de flow kan komen die schilderen of kleien met zich mee brengt. En zelfs nog mooier: wat er in beweging is gezet in die 1,5 uur, blijft doorwerken de rest van de dag en de rest van de week. Als een steentje dat rimpels maakt in een plas water.

Kiezen!

De keuze voor onszelf dit jaar, tegen de traditie van familiebezoek in, heeft ons de kans gegeven op te laden en ons vrij te voelen. Daarmee kunnen we met nieuwe energie aan het nieuwe jaar beginnen.

De keuze om met jezelf aan de slag te gaan, kan tegen je gewoonte in zijn om maar door te gaan. Maar als je die keus toch maakt, als je stil gaat staan bij jezelf, kan dat door werken in de rest van je jaar.

Ik wens je een nieuw jaar waarin je door stil te staan bij jezelf, opnieuw in beweging kan komen.