Soms als ik iets lees, denk ik “ja! hier kan ik iets mee, dit kan kloppen volgens mij.” Altijd fijn. Nu wil ik het ook met jullie delen. Ik ben benieuwd wat jij ervan denkt.

“Verdriet dat wordt weggestopt, slaat om in depressie.

Mensen die niet huilen, zijn bang om te breken.

Tranen die niet gehuild worden, veroorzaken hoofdpijnen.

Verdriet dat wel gevoeld wordt, maakt bittere herinneringen zoet.”

Huil jij wel eens? Mag je huilen, van jezelf, van je omgeving? Wat heb je nodig om te huilen? Misschien een tranen-trekkende film, of rake muziek, misschien wel gewoon een nieuwsbericht, of de aardappels die aanbranden….

In mijn praktijk zie ik dat tranen opwellen als mensen zich bewust worden van iets… een patroon waar ze al jaren in zitten, de oorzaak van hun spanning of vermijdend gedrag… Dat bewust worden gaat hier vaak via het beeld (schilderij, werkstuk, tekening) dat ze maken.

Je eigen werkstuk kan je iets vertellen over jezelf dat je nog niet wist…. en dan mag je best huilen. Want je tranen wassen je ziel.